Bazı anlar vardır hemen kaydetmek istersin. Biraz zaman geçince unutacağını bilirsin ve hep aklına gelirdi ilk ne zaman dı diye.
Ben de bu sabah Ayça nın durup dururken söylediği cümleyi unutmamak adına hemen yazıya dökmeye karar verdim. Ee söz uçar gider yazı sonsuza kadar kalır demişler.
Neyse, bu sabah çocukları okul için sardım paketledim çıkmak üzereydik. Her zamanki gibi üçüde bir ağızdan konuşuyolar kızlar süphanekeyi tekrar tekrar okuyolar çünkü bugün din dersleri var ve süphanekeyi okuyana öğretmen çıkartma verecekmiş. Bir sürü gürültü var anlayacağınız. Tam o sırada Ayça;
-Anne dünyaya bişey oluyo. Benim kafam çok karışık.Önceden hiçbirşeyi düşünmüyodum. Kafam boştu. Şimdi niye karışık niye hep bişeyler düşünüyorum.Dünyaya bişey oluyo anne. dedi
Çok şaşırdım. Anlam veremediği bişey oluyodu ve bunu o kadar güzel ifade etti ki ben de gülümseyerek;
-Dünyaya bişey olmuyo kızım sen büyüyorsun. diyebildim
Evet büyüyordu ve bunu hissediyor ama çözemiyordu. Çok garip bir an dı. Asla unutmak istemediğim cümlelerden birini söylemişti. Yaş 5.5 ve artık gerçekten büyüyorlar sanırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder