Sokakta giderken karşıdan ikiside aynı giyinmiş iki kız ya da iki erkek çocuk görünce bici bici görünsünler diye aynı giyiniyolar zannetmeyin.Şahsen ben hep öyle düşünürdüm.Amanda ne tatlı oluyolar ikizim olursa bende hep aynı giydirecem derdim.Tabii madalyonun öteki yüzüde varmış ben bakmamışım.Meğer anne mecburiyetten giydiroyomuş dalton kardeşler gibi.
Neyse efendim uzatmadan anlatayım.İkiz giydirmek inanınki şımarık bi assolisti giydirmekten daha zormuş.Aslında önceleri bu kadar zor değildi.Ne giydirsem itiraz edilmezdi.Oğlanın eskilerinden bile giydirmiştim gıkları çıkmamıştı.Küçük bacım kızının küçülen kıyafetlerini vermişti.Yedekte kullanayım diye.Evde çok fazla üst baş değiştirdiğimden bacımın verdikleri ilaç gibi geliyodu.Neyse son günlerde bizim hanımlar bi tuhaflaştı.İkiside aynı giyinmek istiyo.Kadın milleti işte şimdiden kıyafet sendromu yaşamaya başladılar.
Ayça’ya giydirdim geçen böcekli çiçekli bişey Gökçe anırmaya başladı;
-Hüüüü….Ihaaaaaaa…Benim böceğim nerde yok.Bende böcekli istiyorum yiaaaaaaa….
-Ayyy kızım bak seninkinde kalp var ne güzel ama dimi?
-Ben galp istemiyooomm hüü hüü…böcek istiyom böcekkk!
-Ayça kardeşine verir misin böcekli elbiseyi?
(Bu arada Gökçe acil stop butonuna basılmış gibi susmuş kardeşinin vereceği cevabı bekliyo)
-Yaaaa vermiycem benim bu.Git Gökçe giiiitttttt.
-Ama kızım o da sana kalpli elbiseyi vericek olur mu?
Ayça bi kendininkine bi onunkine baktıktan sonra elbiseyi Gökçeye uzattı;
-Al Gökçe böcekliyi ,ver galbliyi.
Gökçe amacına ulaştıktan sonra elinde iki elbise sımsıkı tutmuş Ayça’ya vermeye pek niyetli diil.
-Bunlar benimmm benim.Baba sana alcak ikiside benim!
-Yaaa ver galbliyi bana.Verrrrrr!
-Iyyaaaa hüü hüü hü vermemmmm gitttt baba alsın sana.
Birbirlerini yolmadan araya girip;
-Gel Ayça ben sana başka vereyim.Hımmm bakalım neler varmış.Bak Ayça bu çok güzel hem cebide var.Sen bunu giy…
Dememe kalmadan Gökçe elindeki elbiselerin cebi varmı diye bi öyle bi böyle çevirmeye başladı.Olmadığını farkeder etmez ikisinide fırlatıp;
-Benim cebim yokkkkk.Yiğaaaaaa hü hüü yooook nerde hüüü hü hü…!
-Aaaa bak seninkinde düğmede vamış Gökçe…
Ayça elindekini Gökçe’ye uzatarak;
-Al Gökçe cebliii ver düğmeli böcekli galplii..
-Yaaa benimki bu sana yok yooook!
Artık sabırın sonuna gelmiş enerji ibresi eksilere düşmüş olan ben başladım anırmaya;
-Aaaaaaaa ekstra enerji istiyooooom.Niye enerjim yooook ……..yeterrrrrr yeterrrr ulan yeterrr verin hepsini bana verinnnn çabukkkk.Yok size böcek cep .Alt tarafı evdesiniz.Biyere mi gidiyoz?Bu ne be! Sıkıldım ama artık….
O sinirle gittim gezmeklik tıpa tıp aynı kıyafetleri giydirdim.ikiside sağını solunu yokladı kardeşininkine baktı bi fark bulamadı.Ortalık sonunda duruldu.İkiside evin içinde kokoş kokoş gezdiler oynadılar o elbiselerle yemek yediler üzerine çorba döktüler su döktüler oyun hamuru yapıştırdılar…Kısacası kıyafetleri ve benim beynimi ıskartaya çıkarttılar.
İşte böyle bacılar nerde aynı giyinmiş ikiz görsem gözlerim dolar boğazım düğümlenir.Annesine bakıp içimden”Ah kader arkadaşım ahhh kimbilir sana neler yaptılar” diyerek başımı öne eğer giderim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder