Kavgasız zırıltısız hırıltısız büyüyen kardeşler var mıdır çok merak ediyorum. Yaş 5 oldu ama hala evde bi huzursuzluk bi kıskançlık bi çemkirme anlatamam. Ama anlatıcam. İçimi dökecem.
Bu veletler büyüdü derken aslında kendimi pembe yalanlarla kandırmışım. Teselli etmişim aldatmışım. İnsan 24 saatin en az iki saatinde anlaşır be anacım. Yok bunlar bi küs bi barışık yeni yetme sevgililer gibiler. Bi bakmışım tadlarından yanlarına varılmıyo bi bakmışım saç başa kan gövdeyi götürüyo.Ortası yok yani. Hala anşamış değilim kafamda deli sorular çıldırmış durumda. Bal gibi geçinirken küçücük bi zıtlaşma anında ortamı geriveriyor.Ortam gerildikçe bende gerilip ortamlara akıveriyorum.
Yani şu devirde kedi ile köpeğin bile canciğer kuzu sarması olduğu için kedi köpek gibi değimini kullanamayacağım ki ne diyeceğim onu bile çözemedim neyi paylaşamıyosunuz be yavrum neden cici cici oynamıyosunuz? Neden birbirinizi yiyorsunuz anlatın da rahatlayayım.
Neyse bana rahatlık yok biliyorum. Kaderime razıyım napayım büyüyünce düzelirler artık diyerek bir pembe tık daha atıyorum hayallerime.
Evet aralarındaki ufak diyoloğu paylaşarak pembe noktamızı koyalım.
A: aaa gökçe senin bebeğinin saçı ne güzel olmuş.
G: dur sanada yapim
5 dk sonra....
A: ama güzel olmadı seninki gibi değil
G: sen böyle istedin oldu işte
A: hiç güzel olmadı boz çabuk
G: uğraşamam işim var
A: banane boz boz ne biçim hiaaaa niaaaaaa aaaaa
5 dakika sonra....
G: ayça karpuzunun çekirdeklerini çıkarayım mı sana?
A: olur gökçecim teşekkür ederim
5 dakika sonra....
A: annneeeeee gökçe benim karpuzumu bitirdi hepsin kendi yedii aaaaa hiaaaaa
?????????
